Lustereczko powiedz przecie, kto jest najpiękniejszy w świecie?

Królewna Śnieżka i siedmiu krasnoludków (1937) 

W dzieciństwie widziałam tę bajkę niezliczoną ilość razy. I nie wróciłam do niej, aż do teraz. Bardzo rzadko oglądam filmy animowane. Nie przepadam za najnowszymi produkcjami, bo niewiele z nich potrafi mnie dziś zauroczyć. Powstaje coraz mnie oryginalnych historii, które mają kolejne części i z reguły są w 3D. Przekaz gubi się w nowej formie efektów specjalnych. Ach, dawny Disney już nigdy nie powróci.

Ten seans był jak podróż w czasie. Przypomniał mi nie tylko cudowne dzieciństwo, ale także czasy kaset VHS, początki mojego zafascynowania filmem oraz powody, dla których powinnam częściej sięgać po klasykę kina.

Królewna Śnieżka to pierwszy pełnometrażowy film animowany Walta Disneya. Mimo że skończył w tym roku 75 lat (21 grudnia), to nadal ma swój niepowtarzalny urok. Scenariusz oparty na baśni braci Grimm znają wszyscy: Zła Królowa, sprawdzająca swoją urodę w lustrze, nie może przeboleć, że jest ktoś piękniejszy od niej. A tym kimś jest jej pasierbica Śnieżka. Kiedy pierwszy plan morderstwa się nie nie udaje, bo kończy się ucieczką Śnieżki do krasnoludków, Królowa postanawia osobiście załatwić sprawę. Ale jak to w bajkach bywa, wszystko dobrze się skończy, gdy przybędzie Książę na białym koniu.

Królewnę Śnieżkę mam na płycie DVD, wydanej w ramach serii "Ze Skarbca Disneya". Kupiła ją moja mama, która postanowiła kolekcjonować stare bajki. Film jest odświeżony cyfrowo, dzięki temu dawna kolorystyka bardzo ładnie się prezentuje i świetnie słychać muzykę (która w bajkach Disneya jest jednym z głównych bohaterów), ale zwiódł nowy dubbing. Kompletnie mi nie pasuje do bajki. Mimo tylu lat, jestem przyzwyczajona do wersji językowej z 1938 roku, którą nagrali polscy aktorzy kina przedwojennego (m.in. Maria Modzelewska, Aleksander Żabczyński, Leokadia Pancewiczowa, Irena Górska-Damięcka, Seweryna Broniszówna). Mówią oni ze specyficznym, lwowskim "l", które brzmi jak "ł". Poza tym właśnie do tej wersji Walt Disney zrobił jedną z obcojęzycznych wersji ścieżki dźwiękowej. To był pierwszy taki przypadek w historii. Niestety, dziś można kupić ten film tylko z nową wersją. A szkoda, bo nie ona tego samego uroku.

Mimo to, miło jest wrócić do tej bajki i powspominać. Minęło tyle lat, a ja wciąż pamiętam każdą scenę, nucę: "Hej ho, hej ho, do pracy by się szło…" i "Serce mam tylko jedno" w wykonaniu Aleksandra Żabczyńskiego.
Dla tych, którzy chcieliby obejrzeć ją z dawnym dubbingiem, odsyłam do znalezionej wersji tutaj.