Temple Grandin (2010)

Nazywam się Temple Grandin. Różnię się od innych ludzi. Myślę obrazami i łączę je. 

Temple Grandin urodziła się z autyzmem i zaczęła mówić dopiero w wieku czterech lat. Dziewczynka miała trudności w szkole i nie radziła sobie w kontaktach z innymi ludźmi. Zawsze jednak mogła liczyć na wsparcie ze strony matki, która robiła wszystko, by córka prowadziła normalne życie. Temple dużo czasu spędzała na farmie wujostwa, gdzie nauczyła się miłości i współczucia dla zwierząt. Jako dorosła kobieta zaangażowała się w propagowanie wiedzy o autyzmie i właściwym traktowaniu zwierząt rzeźnych. Zaprojektowała wiele specjalnych urządzeń do humanitarnego ich uboju. Jej działania zostały docenione m.in. przez międzynarodową organizację PETA. Dziś jest cenionym naukowcem - profesorem na Stanowym Uniwersytecie w Kolorado.

(źródło opisu: Filmweb.pl)

To, kim jest dziś Temple to niewątpliwa zasługa jej matki. Eustacii powiedziano, że córka jest chora i trzeba ją umieścić w ośrodku, bo nigdy nie zacznie mówić i nie poradzi sobie w życiu. Nie chciała zrobić czegoś takiego swojej córce - pójść na łatwiznę i mieć ją z głowy. Sama pracowała z Temple i nigdy się nie poddała. Zrobiła wszystko, by córka miała normalne życie, wspierała ją we wszystkim co robiła.

Temple zawsze powtarza, że jest inna, ale nie gorsza. Jednak na każdym kroku spotyka się z brakiem zrozumienia, odrzuceniem i naśmiewaniem się. W jej czasach autyzm nie był dobrze znaną chorobą, więc ludzie nazywali takie osoby wariatami. Temple na takie zachowanie reaguje paniką i agresją. Mimo tego jest ciekawa świata i dąży do wyznaczonych przez siebie celów. Jak sama mów na początku filmu - myśli obrazami. Wystarczy, że Temple usłyszy słowa "wyobraź sobie", a w jej głowie pojawia się ogromna liczba obrazów na dany temat. Świetnie jest to pokazane na filmie poprzez krótkie przebitki odzwierciedla się myślenie bohaterki.

Temple Grandin i Claire Danes

Ten film pewnie byłby kolejną niezauważoną produkcją gdyby nie znakomita rola Claire Danes. To ona jest gwiazdą tego filmu, bo nie od dziś wiadomo, że bardzo trudno jest zagrać osobę niepełnosprawną. Jej mimika, zachowanie, chód, głos sprawia, że patrzymy na prawdziwą postać, a nie ma aktorkę odtwarzającą rolę. Ta wiarygodność przyniosła Claire Złoty Glob dla najlepszej aktorki. Gdyby to nie była produkcja telewizyjna, Claire Danes na pewno dostałaby nominację do Oscara i byłaby poważną rywalką dla Natalie Portman.

Nie jest to film łatwy i przyjemny, bo opowiada o chorobie, na temat której dużo się słyszy, ale nie każdy mają z nią kontakt. Bez wątpienia jest to temat trudny. Czy ktoś z Was zastanawiał się  kiedyś, co by zrobił, gdyby powierzono mu opiekę na autystycznym dzieckiem? Ja do tej pory o tym nie myślałam. Ten film zmusza nas widza do myślenia.
Polecam.