Ravenna, Łowca i Śnieżka

Kiedy ogląda się film z podobnym do siebie pasjonatem kina, oprócz tego że jest o wiele więcej zabawy, to spostrzega się więcej detali na ekranie. Wiedziałam, że obejrzę Królewnę Śnieżkę i Łowcę, jednak nie przypuszczałam że w kinie. I muszę przyznać, że nie są to zmarnowane pieniądze.

Nie chciałam pisać zwykłej recenzji. W internecie jest ich wystarczająco dużo i moja nic specjalnego by nie wnosiła. Postanowiłam jednak w kilku punktach ogarnąć toczącą się po seansie dyskusję i pokazać, że tej pozycji nie trzeba od razu skreślać.

1. Zła Królowa - fantastyczna kreacja Charlize Theron to główny powód, dla którego chciałam zobaczyć ten film. Jest absolutnie cudowna i hipnotyzująca w roli Ravenny. Miała duże pole do popisu, bo jej postać została psychologicznie rozbudowana, a nie okrojona do wyglądu.

2. Łowca - nie ma stylu i ogłady Księcia. Ma za to niewyparzony język, lubi sobie wypić i wziąć udział w bójce. Ogólnie wszystko ma głęboko w poważaniu, no może z wyjątkiem spraw Królowej. Podoba mi się to, że pomocnik Śnieżki ma sporo wad, bo dzięki temu jest bardziej interesujący. A grający go Chris Hemsworth nieźle sobie poradził. (teraz to już na pewno obejrzę Thora :))

3.Krasnoludy - zestaw brytyjskich aktorów czyli dobre aktorstwo i humor. Ian McShane, Bob Hoskins, Ray Winstone, Eddie Marsan, Nick Frost, Toby Jones, Johnny Harris - to bardzo trafny wybór.

4. Klimat - fantasy i baśnie mają wiele wspólnego, więc mroczna wersja Królewny Śnieżki nie jest czymś bardzo odbiegającym od normy. Zamiast cukierkowych kolorów mamy tutaj ciemną paletę barw, surowość i muzykę, która buduje napięcie. Brudno, szaro, niebezpiecznie. Dopiero soczyste kolory Sanktuarium przypominają o co bohaterowie walczą.

Film pod względem technicznym jest rewelacyjnie zrobiony. Najbardziej zachwyciła mnie scena, kiedy wojsko na koniach biegnie przy brzegu morza. Żaden telewizor ani ekran komputera nie odda tego efektu jaki jest w kinie.

Rzecz jasna są też minusy. Kilka potknięć fabularnych, które może nie psują całości, ale pokazują, że scenarzyści nie potrafią zgrabnie łatać błędów ani wymyślać czegoś oryginalnego (podobne sceny jak we Władcy Pierścieni czy Opowieściach z Narnii). To, co jednak najbardziej przeszkadza to wiecznie otwarte usta Kristen Stewart. Albo ma ona problemy z przegrodą nosową, albo to jest jej sposób na grę aktorską. Tak jak się obawiałam, nie zaskoczyła mnie niczym. Ciągle ma taką samą minę, jakby nie potrafiła pokazać zróżnicowanych emocji. Pasowała jednak do roli Śnieżki pod względem wizualnym.

Ile można patrzeć na taki sam wyraz twarzy?

Podsumowując: film mi się podobał. Jeśli macie ochotę obejrzeć coś komercyjnego, ale z dobry aktorstwem, to polecam. Ja na pewno nie raz do niego wrócę. A co!
Ocena: 7/10.